راههای تشخیص صدق و کذب دیدار افراد با امام زمان (عج)

رؤیت حضرت به چند طریق امکان دارد و تشخیص صدق و کذب آن چگونه است ؟

رؤیت حضرت در عصر غیبت کبرا به سه صورت ممکن است :

الف) در عالم خواب ؛

ب) در حال مکاشفه ؛

ج) در حال بیداری .

که در حال بیداری از نظر کیفیت و نحوه دیدار سه گونه دارد :

۱-  دیدار با حضرت با عنوان غیرحقیقی ؛ به گونه‌ای که دیدار‌کننده هنگام ملاقات و بعد از آن، هیچگونه توجهی به شخص حضرت ندارد و ایشان در این دیدار فردی عادی و ناشناس تلقی میشود؛

این رؤیت ممکن است برای بسیاری از افراد به طور تصادفی و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد ولی هرگز او را نمیشناسند .

بقیه در ادامه مطلب

علاّمه حلّى شب جمعه اى به زيارت سيّد الشّهداء (عليه السلام) مى رفت. ايشان تنها بر روى الاغى سوار شده بود وتازيانه نيز در دستش بود.

در بين راه شخص عربى پياده به همراه علاّمه راه افتاده وبا هم به صحبت مشغول شدند. وقتى مقدارى از راه رفتند علاّمه متوجّه شد كه اين شخص مرد دانايى است بنابراين در مورد همه مسائل علمى با هم صحبت كردند وعلاّمه بيشتر متوجّه مى شد كه اين مرد صاحب علم وفضيلت بسيارى است.

علاّمه مشكلاتى كه برايش در علوم پيش آمده بود را يكى يكى از آن شخص سؤال مى كرد وآن شخص همه آنها را جواب مى فرمود تا اينكه به مسئله اى رسيدند كه آن شخص فتوايى داد ولى علاّمه آن فتوا را ردّ كرد وگفت: (حديثى در مورد فتواى شما نداريم).

آن مرد گفت: (حديثى در اين مورد شيخ طبرسى در كتاب تهذيب بيان كرده است وشما از اوّل كتاب تهذيب فلان قدر ورق بزنيد در فلان صفحه در سطر چندم اين حديث را مشاهده خواهيد نمود).

علاّمه تعجّب كرد كه اين شخص چه كسى است؟! آنگاه علاّمه از آن شخص پرسيد: (آيا در زمان غيبت كُبرى مى توان امام زمان (عليه السلام) را زيارت كرد يا نه؟!)

در اين هنگام تازيانه از دست علاّمه افتاد وآن شخص بزرگوار خم شد وتازيانه را از روى زمين برداشته ودر دست علاّمه گذاشت وبه علاّمه فرمود: (چگونه صاحب الزّمان را نمى توان ديد در حالى كه دست او در ميان دست توست).

پس علاّمه بى اختيار خود را از روى حيوان به پايين انداخت كه پاى آن حضرت را ببوسد واز هوش رفت. چون به هوش آمد كسى را نديد، به خانه برگشت وبه كتاب تهذيب مراجعه كرد وآن حديث را در همان صفحه وسطرى كه حضرت نشان داده بود ملاحظه نمود).

(- قصص العلماء)

 در حديث داريم كه حضرت مهدي‌ عجل الله تعالي فرجه الشريف ميفرمايد: «هر كس بگويد مرا ديده، دروغ گفته است»؛

در حالي كه در بسياري موارد، از شخصيت­هاي بزرگ نقل شده است كه امام زمان را ديده­ اند. تناقض چگونه قابل حل است؟

براي آن كه بتوان به درستي در اين‌باره گفت و گو كرد و به قضاوت نشست، ابتدا لازم است متن كلام حضرت را به دقت مرور كنيم، تا روشن شود مراد امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف چيست؟ حديثي كه بحث مشاهده و دروغگو بودن مدعي مشاهده را مطرح مي­كند، آخرين توقيع و نامه­اي است كه امام زمان‌ عجل الله تعالي فرجه الشريف به چهارمين و آخرين نايب خاص خود، چند روز پيش از مرگ او نوشته است. متن نامه چنين است:
بقیه در ادامه مطلب